Month: September 2016

การให้ (Giving) เป็นวัฒนธรรมสร้างสรรค์ ที่ช่วยทำให้สังคมมนุษย์น่าอยู่ ก่อนศตวรรษที่ 20      การให้ มักมีรากฐานมาจากความรู้สึก ความต้องการ และความสัมพันธ์ส่วนบุคคลระหว่างผู้ให้กับผู้รับ ของที่มนุษย์มอบให้แก่กันก็มีเพียงสองแบบ แบบแรก ได้แก่ สิ่งที่เป็นวัตถุจับต้องได้ เช่น สิ่งของ เงินทอง และปัจจัยหลักในการดำเนินชีวิต เช่น อาหาร เสื้อผ้า ที่พัก หรือยารักษาโรค แบบที่สอง ได้แก่ สิ่งที่เป็นนามธรรมจับต้องไม่ได้ เช่น ความรัก ความเมตตา การให้กำลังใจกันและกันยามทุกข์ยาก การกระตุ้นให้เกิดความตั้งใจ การให้โอกาส และการให้เวลา การให้ เป็นวัฒนธรรมเชิงสัญลักษณ์ (Symbolic Culture) ที่ถูกผูกไว้กับเวลา (Time) และพื้นที่ Read more

หลายเดือนที่ผ่านมานี้ ดิฉันได้มีโอกาสเดินทางและพบปะกับผู้คนมากหน้าหลายตา หลายจำพวก ได้พบกับผู้นำองค์กรขนาดใหญ่ที่ประสบความสำเร็จมีลูกจ้างหลายหมื่นคน ผู้นำสถาบันการศึกษาที่มีชื่อเสียงของอาเซียน ผู้นำและอดีตผู้นำทางการเมืองหลายคน และบางคนก็อายุไม่มากเลย ขณะที่ได้มีโอกาสพูดคุย ก็พยายามสังเกต เรียนรู้ และค้นหาคำตอบว่าอะไรอยู่เบื้องหลังความสำเร็จหรือความล้มเหลวของบุคคลเหล่านั้น ผู้นำหลายคนที่ได้พูดคุยด้วย ก่อให้เกิดแรงบันดาลใจ ในขณะที่ผู้นำบางคนก็นำความหดหู่ใจมาให้ในขณะพูดคุย และเนื่องจากช่วงนี้ เป็นช่วงเวลาที่มหาวิทยาลัยนเรศวร กำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงผู้นำ ดิฉันจึงขอนำเรื่องของผู้นำและภาวะผู้นำมาพูดคุยกันในสาส์นจากคณบดีฉบับนี้ ภาวะผู้นำ (Leadership) ที่เรานำมาพูดและใช้กันบ่อยๆ เป็นกระบวนการทางอิทธิพล (Influence) ที่บุคคลนำมาใช้ โดยมีเป้าหมายเพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในกลุ่มหรือองค์กร เพื่อให้สามารถนำพากลุ่มหรือองค์กรนั้นๆ ไปสู่เป้าหมายที่วางไว้ ประสบความสำเร็จตามวิสัยทัศน์และพันธกิจที่วางไว้ อิทธิพล ตามนัยนี้ จึงไม่ใช่การใช้อำนาจบังคับ ไม่ใช่การก้าวร้าวกดดันเพื่อให้ยอมจำนน และไม่ใช่การสร้างความลรำคาญจนยอมคล้อยตาม แต่มีลักษณะเป็นการยอมรับซึ่งกันและกัน (Reciprocal)  ระหว่างผู้นำกับผู้ตาม บนพื้นฐานของความเห็นชอบร่วมกัน ตามหลักเหตุและผล ที่ผ่านการคิดและวิจัยอย่างเป็นระบบ เพื่อกำหนดเป็นวิสัยทัศน์ Read more